Spesifikasyon | Değer |
---|---|
Yağ | %44 Basis, %40 min |
Rutubet | %9 Basis, max %10 |
Karışım | %2 Basis, %4 max |
Free Fatty Acid (FFA) | %2 Basis, %3 max |
Menşei Kuzey Amerika'nın Kızılderili kabilelerine dayanan Ayçiçeği yetiştiriciliği M.Ö. 3000'lere kadar uzanır.
Yabani Ayçiçeğinin anavatanı Kuzey Amerika olmasına rağmen, onu piyasada kullanılabilir hale getiren ve ticarileştiren ülke Rusya olmuştur.
16.yüzyıl civarında İspanyol kaşiflerce Avrupaya getirilen Ayçiçeği,18.yüzyıl başlarına kadar kültür bitkisi olarak ve medikal alanda popüler olsa da, yüzyılın ikinci yarısında Ayçiçek yağı üretimi ile de yaygınlaşmaya başlamıştır.
18.yüzyıl'da Rus Ortodoks Kilisesi, Hristiyan Orucu (Lent Perhizi) sırasında yağlı yiyeceklerin çoğunun tüketilmesini yasaklamış ancak Ayçiçeğini atlamıştı ve bu durum, 19.yüzyıl'da Rus Çiftçilerce 2 milyon dönümden fazla ayçiçeği yetiştiriciliğine sebep olmuştu.
Bu süre zarfında, petrol üretimi için yağ tipi ve doğrudan insan tüketimi için geniş çeşitlilik adına iki sınıfa ayrılan Ayçiçeği, hükümet araştırma programları çerçevesinde V. S. Pustovoit tarafından ıslah edildi ve yağ içeriği ile verimi önemli ölçüde arttı. Ve bugün dünyanın en prestijli Ayçiçeği Bilimsel Ödülü ''Pustovoit Ödülü'' olarak biliniyor.
19.yüzyılın sonlarında, Rus ayçiçeği tohumu ABD'ye girdi ve burada da ıslahat hareketleri başladı. 20. yüzyılda Avrupada artan taleple ABD ekim alanını 5 milyonun üzerine çıkardı. Artan talebi karşılayamayan Rusyanın ardından, gözler ABD'ye çevrildi ancak hala günümüzde Avrupanın Ayçiçeği bağımlılığı sürmekle beraber, ihtiyacının büyük çoğunluğunu Rusya karşılamaktadır.